Missie / visie

De ideeën, achtergronden en inzichten van De Blauwe Feniks, uitmondend in ons ‘Manifest’.

Theaterstichting De Blauwe Feniks (DBF) heeft de overtuiging dat zaken als: fantasie, creativiteit en verbeeldingskracht belangrijk zijn om uitdagingen in het leven aan te kunnen en om bepaalde problemen aan te kunnen pakken. En is bovendien niet juist het vermogen tot inleving dat wat ons mens maakt en onderscheidt? In onze ogen kan theater een positieve rol spelen in het stimuleren van de verbeelding en het creatief denken en
daarmee van toegevoegde waarde zijn in ieders persoonlijk leven.

We leven echter in een tijd waarin er een overvloed is aan materiaal dat weinig aan de verbeelding overlaat en waarin de wereld ons meer en meer via een bombardement aan hapklare beelden wordt getoond. Er is niet alleen een overdaad aan nieuws, maar ook aan reclames, video’s en filmpjes. DBF erkent dat het op een bepaalde manier een verrijking van ons leven kan zijn en dat er ook een positieve kant aan deze cultuur is. Maar we constateren en ervaren ook bepaalde risico’s. Kinderen, jongeren, maar ook volwassenen hoeven bij veel ‘formats’ hun eigen verbeelding en fantasie nauwelijks meer aan te spreken, veel wordt al letterlijk voor ons verbeeld. Het gevaar bestaat dat dit vermogen tot verbeelding, tot inleving en tot creatief denken ondergesneeuwd raakt en dat de eigen fantasie niet meer wordt geprikkeld. Fantasie kun je aanwakkeren en ‘trainen’, maar je kunt het ook laten verdorren en doodbloeden. Een valkuil van al die kant en klare beelden is dat de verbeelding stokt. DBF wil daar voor waken, want we zijn van mening dat juist theater hier een tegenwicht aan zou kunnen bieden.

Maar ook een deel van het theaterlandschap zelf is opgeschoven naar de kant van het ‘beeld-bombardement’. Moderne technologie en eindeloze technische mogelijkheden hebben ook in het theater haar intrede gedaan. Dat heeft het theater op een bepaalde manier verrijkt en bijzondere voorstellingen voortgebracht. Maar aan de andere kant lijkt het soms door te slaan naar: ‘spektakel om het spektakel’. Voorstellingen waarbij de inzet van zaken als: videoschermen, computers, multimedia-apparatuur, beeld-projectoren, lichtshows en ‘walls of sound’ de overhand hebben, kunnen afleiden van het verhaal, van de kern. Kunnen leiden tot effectbejag. En kunnen de fantasie van de toeschouwer in de weg zitten of doodslaan.
En hiermee is het theater niet meer perse een unieke en veilige plek voor fantasie en verbeelding. Zoals het dat zou kunnen of misschien zelfs moeten zijn. Ook in het theater zelf bestaat er helaas het risico van verschraling van de fantasie.

DBF wil met haar voorstellingen de verbeeldingskracht juist blijven prikkelen en er een beroep op blijven doen. Dat levert theater op dat is teruggebracht tot de essentie. In zowel de benadering van het stuk, als ook in spel, vormgeving en techniek wordt gestreefd naar een zekere ‘kernachtige waarheid’. Hierdoor ontstaat er ruimte en lucht voor de fantasie van de toeschouwer. En de waarde van de illusie wordt gestimuleerd en gewaardeerd.

DBF wil voorstellingen maken die rijk zijn aan verbeelding, zowel voor de makers, maar zeker ook voor het publiek. Een ontdekkingstocht. Voorstellingen die meevoeren naar een andere plek, een andere wereld. Een wereld die ter plaatse ontstaat in de hoofden. Een zekere eenvoud wakkert de fantasie in onze ogen aan. Voorstellingen die voor een groot deel bestaan uit suggestie. Het eindresultaat van wat we noemen: ‘De kunst van het weglaten’. En waarbij het spel van de acteurs het belangrijkst is. Toeschouwers moeten ademloos kijken naar de acteur die beweegt, spreekt, zwijgt, handelt in dienst van het verhaal. Acteurs ook die erkennen dat het klakkeloos herhalen van het gerepeteerde de dood van de creativiteit is. Acteurs die scherp zijn en die bovendien in hun spel meenemen dat ze in een dubbele realiteit leven die niet ontkent mag worden. Acteurs dus die spelen: ‘in het moment’. Dat wil zeggen: spelers die kwetsbaar durven zijn en keuzes durven maken die slechts op dat unieke moment ‘waar’ zijn.
Het repertoire van DBF is breed. We willen ons niet beperken tot een bepaalde schrijver, stroming, taal of doelgroep. Wel willen we voorstellingen maken die meer doen dan louter amuseren. We willen, zoals gezegd en betoogd, allereerst de verbeelding op gang brengen en daarbij het publiek ook aan het denken zetten over wat voor ons de essentie was. De keuze van het stuk zal dus altijd samenhangen met wat ons op dat moment bezig houdt en beweegt.

Er wordt wel gesteld dat toneelvoorstellingen ‘het leven’ laten zien. Maar dan wel het leven zonder de saaie stukken waarin niets relevants gebeurt. Het leven geconcentreerd in het kader van een voorstelling. Maar ook zonder onnodige opsmuk of sensatie. Alles wat overbodig is, moet uit de voorstelling worden weggelaten. Zo kom je uit bij de essentie: bij het spel van de acteurs en de verbeelding van de toeschouwer. En daarmee geef je het publiek een ervaring die de persoonlijke kijk op het leven en de wereld kán beïnvloeden. Oppervlakkig gezien ‘gebeurt’ er in onze voorstellingen van wellicht niets spectaculairs, maar door het benaderen van de essentie en het aanspreken van de fantasie gebeurt er juist heel veel!

N.B.:
Bovenstaande ideeën, achtergronden en inzichten hebben geleid tot een
samenvatting en een bundeling van kernpunten van waar De Blauwe Feniks voor wil
staan: een zogeheten ‘manifest’.