De Blauwe Feniks
De Feniks is een fabeldier uit de Griekse mythologie.
Het verhaal gaat dat wanneer de Feniks op zeer hoge leeftijd gekomen was en de tijd om te sterven daar was, hij zich terugtrok op zijn nest, daar in brand vloog en stierf. Maar uit de restanten van zijn eigen as, werd de Feniks vervolgens opnieuw geboren: net zo krachtig en mooi als daarvoor!
Theatermaken is tot op zekere hoogte:
geboren worden, sterven en herrijzen uit de as.
Dit geldt voor personages, maar ook voor voorstellingen.
Immers: na iedere voorstelling is het personage ‘voltooid’ en moet het door de acteur bij de volgende voorstelling opnieuw tot leven worden gewekt.
Ook de voorstelling zelf ‘sterft’ na het applaus, maar wordt op de volgende speeldag opnieuw geboren.
Wij hechten er tenslotte belang aan dat ook een acteur zich telkens opnieuw blijft uitvinden; door te onderzoeken, door te falen, door zich op te richten, opnieuw te proberen en uiteindelijk te slagen.
Onderstaand gedicht is van de Engelse schrijver D.H. Lawrence (1885 – 1930).
Het is getiteld ‘Phoenix’ en wij gebruiken het ter inspiratie en als motto.
Are you willing to be sponged out, erased, cancelled, made nothing?
Are you willing to be made nothing? dipped into oblivion?
If not, you will never really change.
The phoenix renews her youth
only when she is burnt, burnt alive, burnt down
to hot and flocculent ash.
Then the small stirring of a new small bub in the nest
with strands of down like floating ash
shows that she is renewing her youth like the eagle, immortal bird.
D.H. Lawrence